ارین نی
لغت‌نامه دهخدا
ارین نی . [ اِ ] (اِخ ) یا اومنید . ربةالنوعهای یونانی . و رومیان آنان را فوری مینامیدند و ایشان دختران زمین بودند و در تارتار (دوزخ ) میزیستند و مأمور بودند گناهان بشر را جزا دهند و صورت آنان را با موهای مارشکل مجسم می کردند که به یک دست مشعلی فروزان و بدست دیگر خنجری دارند. نام آنان تی سی فن ُ، اَلِکت ُ، مِژِر بود.
