ازاء

ازاء. [ اِ ] (ع ص ، اِ) مقابل . برابر. (منتهی الارب ). حِذاء. روبروی . رویاروی . قِبال . تِجاه . || سبب زندگانی یا سبب فراخی عیش و افزونی آن . (منتهی الارب ). || آنچه از نورد و سنگ و چرم و بوریای خرما که برای حفاظت حوض یا چاه باشد یا محل ریختن آب در حوض . (منتهی الارب ). آنجا که آب در حوض رود. (مهذب الاسماء). || قرن . اَقران : فلان ازاء فلان ؛ اذا کان قرناً له یقاومه . هم اِزاؤهم ؛ یعنی آنها اقران ایشانند. || ازاء حرب ؛ مقیم در جنگ . || ازاءِ مال ؛ نگهبان شتران . (منتهی الارب ). || در اِزاءِ؛ بجای ِ. عوض ِ. بَدل ِ.