ازب

ازب . [ اَ زَب ب ] (ع ص ) بسیار موی ابرو. (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). آنکه موی ابرو بسیار دارد.(مهذب الاسماء). بسیارموی از مردم و شتر. درازموی . مؤنث : زَبّاء. (منتهی الارب ). ج ، زُب ّ. (مهذب الاسماء). || عام ازب ّ؛ سال فراخی و ارزانی . سال بسیارعلف . (منتهی الارب ). فراخ سال پرگیاه و پرغله . || رمح ٌ ازب ؛ نیزه ٔ باریک سر. (منتهی الارب ).