ازرقی . [ اَ رَ ] (اِخ ) احمدبن الولیدبن عقبةبن الازرق بن عمروبن الحارث بن ابی شمر الغانی المکی ، مکنی بابی محمد و معروف بازرقی ، منسوب بجد اعلی . وی از داودبن عبدالرحمن العطار و سفیان بن عیینة روایت کند و از او حفید وی و یعقوب بن سفیان روایت کنند و او بسال 212 هَ . ق . درگذشته است . (انساب سمعانی ).

ازرقی

غزی

ابوالزعراء

ابوهارون

خارکی

ابوخالد

باجرای

قریظی

جرجانی

قتبانی

طایفی

دِسْتَکْ دِسْتَکْ

کمیسیون

اعتبارات ذهنیه

تاسی

باغ عبدالرحمن

uninlaid

لغت‌نامه دهخدا