اساعة

اساعة. [ اِ ع َ ] (ع مص ) اِسْواع . مهمل گذاشتن ستور را. (منتهی الارب ).ضایع کردن ستور را. (از منتهی الارب ). فروگذاشتن چهارپای . (تاج المصادر بیهقی ). بی تیمار گذاشتن ، چنانکه اشتران خود را بر سر خود گذاشتن و رها کردن . || ساعتی در ساعت دیگر آمدن ، یا یک ساعت پس ماندن : اَسْوَع َ و اَساع َ؛ انتقال یافت از ساعتی بساعتی یا ساعتی تأخیر کرد. (از منتهی الارب ). || مذی انداختن مرد بعد انتشار. (منتهی الارب ): اسوع الرجل ؛ ای انعظ ثم امذی . || گذاشتن خر نره ٔ خود را. (منتهی الارب ): اسوع الحمار؛ ای ارسل قضیبه .