اساورة

اساورة. [ اَ وِ رَ ] (ع اِ) ج ِ اُسوار و اَسْوِرة. جج ِ سِوار. یاره ها. دست برنجنها. || سواران فرس . سواران و اسپان . (آنندراج ): همه جهان را عمارت کرد واساوره را دستینهای زر در دست راست کرد بر سبیل اکرام و همتی بلند که داشت . (فارسنامه ٔ ابن البلخی ص 48). || (اِخ ) (فارسی الاصل ) قومی از عجم که دربصره ساکن شدند چون احامره بکوفه . (منتهی الارب ).