اسباع
لغتنامه دهخدا
اسباع . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ سُبع. هفت یکها.
- اسباع قرآن ؛ هفت سُبع.قراء قدیم قرآن را هفت قسمت کرده در هر روز یک سُبعو هر هفته یک بار قرآن را ختم میکرده اند :
زین سحرسحرگهی که رانم
مجموعه ٔ هفت سُبع خوانم .
اگر خود هفت سُبع از بر بخوانی
چو آشفتی الف با تا ندانی .
- اسباع قرآن ؛ هفت سُبع.قراء قدیم قرآن را هفت قسمت کرده در هر روز یک سُبعو هر هفته یک بار قرآن را ختم میکرده اند :
زین سحرسحرگهی که رانم
مجموعه ٔ هفت سُبع خوانم .
نظامی .
اگر خود هفت سُبع از بر بخوانی
چو آشفتی الف با تا ندانی .
سعدی .