استاده
لغت‌نامه دهخدا
استاده . [ اِ دَ/ دِ ] (ن مف / نف ) مخفف ایستاده . قائم :
ره نیکمردان آزاده گیر
چو استاده ای دست افتاده گیر.
|| ساکن . بیحرکت . راکد: فاحم ؛ آب استاده . (منتهی الارب ) :
الا تا بود فرّ یزدان پاک
رونده ست گردون و استاده خاک ...
بمال نهاده بلندی مجوی
که ناخوش کند آب استاده بوی .
|| بازار استاده ؛ سوق کاسد. || (اِ) پرستنده . خادم . سرپائی :
چو آمد [سیاوش ] بر کاخ کاووس شاه
خروش آمد و برگشادند راه
پرستار با مجمر و بوی خوش
بدش پیش او دست کرده بکش
بهر کنج بر سیصد استاده بود
میان در سیاووش آزاده بود.
و در این بیت شاید استاده بمعنی موکّل باشد.
|| در تداول هندیان ، چوبی که خیمه و مانند آن بر آن نصب کنند. (آنندراج ). ستون خیمه . عمود :
آسمان باشد شکوه او ز عاجزنالیم
خیمه اش برپای از استاده ٔ آه من است .
ریسمان تابیدن شاهان پی چاکر خطاست
خیمه ٔ دولت بپا از دود این استاده است .
ره نیکمردان آزاده گیر
چو استاده ای دست افتاده گیر.
سعدی .
|| ساکن . بیحرکت . راکد: فاحم ؛ آب استاده . (منتهی الارب ) :
الا تا بود فرّ یزدان پاک
رونده ست گردون و استاده خاک ...
اسدی (گرشاسب نامه ).
بمال نهاده بلندی مجوی
که ناخوش کند آب استاده بوی .
سعدی .
|| بازار استاده ؛ سوق کاسد. || (اِ) پرستنده . خادم . سرپائی :
چو آمد [سیاوش ] بر کاخ کاووس شاه
خروش آمد و برگشادند راه
پرستار با مجمر و بوی خوش
بدش پیش او دست کرده بکش
بهر کنج بر سیصد استاده بود
میان در سیاووش آزاده بود.
فردوسی .
و در این بیت شاید استاده بمعنی موکّل باشد.
|| در تداول هندیان ، چوبی که خیمه و مانند آن بر آن نصب کنند. (آنندراج ). ستون خیمه . عمود :
آسمان باشد شکوه او ز عاجزنالیم
خیمه اش برپای از استاده ٔ آه من است .
خان آرزو.
ریسمان تابیدن شاهان پی چاکر خطاست
خیمه ٔ دولت بپا از دود این استاده است .
وحید.
