استار
لغتنامه دهخدا
استار. [ اَ ] (ع اِ) ج ِ سِتر، بمعنی پرده . (غیاث اللغات ) (دهار) :
چو کار کعبه ٔ ملک جهان بدان آمد
که باد غفلت بربود ازو همی استار.
اسرارضمایر و استار مصایر پیش نظر بصیرت او چون شمع روشن و پیدا بودی . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1272 ص 279).
- استارِ کعبه ؛ پرده های آن .
چو کار کعبه ٔ ملک جهان بدان آمد
که باد غفلت بربود ازو همی استار.
بوحنیفه ٔ اسکافی (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 280).
اسرارضمایر و استار مصایر پیش نظر بصیرت او چون شمع روشن و پیدا بودی . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1272 ص 279).
- استارِ کعبه ؛ پرده های آن .