استبطان

استبطان . [اِ ت ِ ] (ع مص ) استبطان امر کسی ؛ محرم راز او شدن : استبطن امره . (از منتهی الارب ). || در نهان داشتن . (منتهی الارب ) (تاج المصادر بیهقی ). در پنهان داشتن . (زوزنی ). پوشیده داشتن . چیزی بزیر خود برگرفتن : هو [ ای جفت البلوط ] الغشاء المستبطن لقشر ثمرته . (ابن البیطار). || فی الحدیث : رجل ارتبط فرساً لیستبطنها؛ ای یطلب ما فی بطنها من النّتاج .