استبغاء

استبغاء. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) جستن :استبغیته ؛ جستم او را. (از منتهی الارب ). || اعانت خواستن . || مطلوب خواستن از کسی . || بر طلب داشتن کسی را. (منتهی الارب ).