استشلاء

استشلاء. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) خشم گرفتن . || خواندن کسی را تا رهائی دهد از تنگی و دشواری یا هلاک و یکسو گردانیدن وی را. (منتهی الارب ): استشلی غیره ؛ دعاه لینجیه و یخرجه من ضیق او هلاک و فی الصحاح من موضع او مکان . (تاج العروس ). || رهانیدن . (تاج المصادر بیهقی ).