استعتاملغتنامه دهخدااستعتام . [ اِت ِ ] (ع مص ) تأخیر در دوشیدن . یقال : استعتموا نعمکم حتی تفیق ؛ ای اخروا حلبها حتی یجتمع لبنها. (منتهی الارب ). || در شبانگاه دوشیده شدن ناقه .
