استغرادلغتنامه دهخدااستغراد. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) به خوش آوازی و بلندآوازی داشتن خوبی هوا آدمی و جز آن را. به بلند و خوش آوازی آوردن : استغرد الروض الذباب ؛ به بلند و خوش آوازی آورد مرغزار مگس را. (منتهی الارب ).
