استغشاشلغتنامه دهخدااستغشاش . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) خائن شمردن . (زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ). خائن شمردن کسی را. (از منتهی الارب ). || گمان غش کردن . || خیانت خواستن . || خیانت کردن . (منتهی الارب ). || خائن و ناراست شدن .
