استلباءلغتنامه دهخدااستلباء. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) فله مکیدن بچه از (مادر) خود. (منتهی الارب ). مکیدن بره فله ٔ میش را: استلباء الجدی الشاة؛ رضع لباءَها. (اقرب الموارد).
