استناحةلغتنامه دهخدااستناحة. [ اِ ت ِ ح َ ] (ع مص ) نوحه کردن با بانگ و فریاد. || گریستن مرد. (منتهی الارب ). || گریانیدن دیگری را. دیگری را گریانیدن . (منتهی الارب ).
