استناصةلغتنامه دهخدااستناصة. [ اِ ت ِ ص َ ] (ع مص ) سپس ماندن . || جنبانیدن . || سبک شمردن کسی را پس بحاجت خویش بردن آنرا. || جنبیدن اسب جهت رفتن . (منتهی الارب ).
