استیآر

استیآر. [ اِ تی ] (ع مص ) استیئار.در پی یکدیگر دویدن در زمین سخت و کوه : اِسْتَوْاءَرَت ِ الابل ؛ ای تتابعت علی نفار. قال ابوزید هذا اذا تفرقت فصعدت الجبل و اذا کان نفارها فی السهل قیل اِسْتَاءْوَرَت ْ. قیل هذا کلام بنی عقیل . (منتهی الارب ).