استیارلغتنامه دهخدااستیار. [ اِ ] (ع مص ) برفتن . (تاج المصادر بیهقی ). رفتن . || به روش کسی رفتن : استار سیرته ؛ ای استن بسنته . (منتهی الارب ). || خواربار آوردن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). خواربار داشتن . (منتهی الارب ).
