استیداه

استیداه . [ اِ] (ع مص ) گرد آمدن شتران و رفتن آنها. (منتهی الارب ).فراهم آمدن شتران . فاهم آمدن و روانه شدن اشتران . (تاج المصادر بیهقی ). || راست شدن کار. (منتهی الارب ). || مقهور شدن خصم . (تاج المصادر بیهقی ). رام شدن خصم . منقاد و مغلوب گردیدن دشمن . یقال : استیدهت الابل و استودهت و استیده الخصم و استوده . || سبک شمردن کسی را. (منتهی الارب ).