استیطاءلغتنامه دهخدااستیطاء. [ اِ ] (ع مص ) نرم شمردن . (تاج المصادر بیهقی ). || سپرده و کوفته یافتن : استوطاء الموضع؛ کوفته و سپرده ٔ زیر پا یافت آن موضع را. و یقال :استوطأت المرکب ؛ ای وجدته وطیئاً. (منتهی الارب ).
