اسحاق

اسحاق . [ اِ ] (اِخ ) ابن حسن بن بکران . مکنی به ابوالحسین ملقب به عَقْرانی ّ (عُقْرانی ّ، عِقْرانی ّ) تمار. شاید نسبت به عقر باشد که نام چندین موضع آمده است . نجاشی گوید: وی در مذهب ضعیف و از جمله ٔ غالیان بود. در کوفه او را دیدم و بدانجا ساکن بود. اسحاق کتاب شیخ کلینی را از وی روایت میکرد. او راست : کتاب الرد علی الغلاة. کتاب نفی السهو عن النبی . کتاب عدد الائمة. و متأخرین همین اقوال را در حق وی تکرار کرده اند. و او را از غلاة نیز شمرده اند. شیخ در تکمله ٔ أمل الاَّمل گوید: ردّ بر غلاة نوشتن با غالی بودن جمع نشود. لیکن صحیح آنست که مانعةالجمع نیست ، چه ابن بابویه گوید اولین درجه ٔ غلو نفی سهو است . (تنقیح المقال ج 1 ص 114).