اسحیهلغتنامه دهخدااسحیه . [ اُ حی ی َ ] (ع اِ) هر پوست که بر گوشت پاره ٔ روی استخوان باشد. (از منتهی الارب ). الاسحیة؛ کل قشرة علی مضائغ اللحم من الجلد. (قاموس ). واحد آن نیامده یا واحد آن سحایه است .
