اسرب
لغت‌نامه دهخدا
اسرب .[ اَ رَ ] (ع ن تف ) نعت تفضیلی از سروب . رونده تر.
- امثال :
اسرب مِن وَرَل ِالحضیض ؛ قال الخلیل الورل شی ٔ علی خلقة الضب الا انّه اعظم منه یکون فی الرّمال فاذا نظر الی انسان مرّ فی الارض لایردّه شی ٔ. (مجمع الامثال میدانی ).
- امثال :
اسرب مِن وَرَل ِالحضیض ؛ قال الخلیل الورل شی ٔ علی خلقة الضب الا انّه اعظم منه یکون فی الرّمال فاذا نظر الی انسان مرّ فی الارض لایردّه شی ٔ. (مجمع الامثال میدانی ).
