اسغاملغتنامه دهخدااسغام . [ اِ ] (ع مص ) بسیار اذیت رسانیدن به دل . بسیار اذیت رسانیدن دل کسی را. || اُسغم الغلام ُ (مجهولاً)؛ ای سُغم َ؛ فربه و بنازپرورده گردید. (از منتهی الارب ).
