اسقلیفیاس

اسقلیفیاس . [ اَ ق َ ] (معرب ، اِ) (از یونانی اسقلفیاس ) حنین آنرا در مفردات جالینوس قنابری نامیده و او و کسانی که در این قول متابعت وی کرده اند اشتباه کرده اند زیرا قنابری نیز در شام نزد کافه ٔ مردم مشهور است و ماهیت آن ماهیت اسقلیفیاس نیست منفعت آنرا هم ندارد و قنابری را دیسقوریدوس و جالینوس در بسائط خویش نیاورده اند. دیسقوریدوس گوید نباتی است دارای شاخ های دراز و بر شاخه ها برگی مستدیر که شکل آن به برگ قسوس ماند و دارای عروق نازک بسیار و خوشبو است و بوی شکوفه ٔ آن نامطبوع است و بزردی شبیه ببزر فالاقیس است و در کوهها روید و اگر عروق آنرا با خمر بنوشند مغص و گزندگی هوام را سود دهد و چون برگ آنرا ضماد کنند بجهت جراحت های خبیثه ٔ عارضه در پستان و رحم مفید است . جالینوس گوید من این گیاه را تجربه نکرده ام و در باب آن چیزی نگویم . (ابن البیطار با مقابله ٔ ترجمه ٔ لکلرک ) . در ابن البیطار چ مصر، اسقلیناس آمده است .