اسلة
لغت‌نامه دهخدا
اسلة. [ اَ س َ ل َ ] (ع اِ) یک اَسَل . || هر نبات راست که کجی نداشته باشد. || اَسله ٔ زبان ؛ طرَف زبان . باریکی زبان . طرف نازک زبان . سر زبان . (مهذب الاسماء). اسله ٔ لسان .
و ازین کلمه است حروف اسلیه . ج ، اَسَلات . || سر مرفق . || سرنیزه . || اسله ٔ نَصل ؛ نوک پیکان . || اَسَله ٔ نعل ؛ نوک کفش . سر کفش . || اَسَله ٔ ذراع ؛طرف باریک ذراع که متصل کف است . باریک نای ارش . (مهذب الاسماء). سر ارش . || اَسَله ٔ بعیر؛ نَرَه ٔ آن .
و ازین کلمه است حروف اسلیه . ج ، اَسَلات . || سر مرفق . || سرنیزه . || اسله ٔ نَصل ؛ نوک پیکان . || اَسَله ٔ نعل ؛ نوک کفش . سر کفش . || اَسَله ٔ ذراع ؛طرف باریک ذراع که متصل کف است . باریک نای ارش . (مهذب الاسماء). سر ارش . || اَسَله ٔ بعیر؛ نَرَه ٔ آن .
