اسماء منقوله

اسماء منقوله . [ اَ ءِ م َ ل َ / ل ِ ] (ترکیب وصفی ، اِمرکب ) اگر لفظ در اصل ممهد بود، و در شبیه نیز استعمال کنند، و لیکن نه باعتبار ملاحظه ٔ اصل ، بلک آن مناسبت و مشابهت که در اصل اطلاق بوده باشد بر شبیه در وقت اطلاق معتبر ندارند و این قسم بدو قسم شود، یکی آنک شبیه در اطلاق مساوی اصل بود و آنرا اسماء منقوله خوانند، مانند اطلاق ماه بر جرم سماوی بوضع، و بر مدتی معین بنقل ، و همچنین اطلاق عدل بر داد که صفت است و بر دادگر که موصوفست باین صفت . (اساس الاقتباس ص 11).