اسماعیل

اسماعیل . [ اِ ] (اِخ ) ابن عبدالمل»بن علی مکنی به ابوالقاسم حاکمی طوسی . وی از شاگردان امام الحرمین و مردی اهل تقوی و ورع بود و در فقه مهارتی بسزا داشت . وی همدرس غزالی و از دوستان مخلص و وفادار او بود و غزالی او را محترم و بزرگ میداشت .مولد وی ظاهراً در حدود سال 448 هَ . ق . و وفات مسلماً در سنه ٔ 529 است و او را جنب غزالی دفن کردند.
ابوالقاسم حاکمی در مهاجرت از بغداد با غزالی هم سفر و بنوشته ٔ ابن سمعانی هم کجاوه بود . در مرگ غزالی بی اندازه افسرده و دلتنگ گردید، و پس از وی تنها ماند و الفت پابرجای با کسی نگرفت . (غزالی نامه تألیف همائی ص 268 و 269). و رجوع به ص 148 و 198 همان کتاب شود).