اسواط

اسواط. [ اَس ْ ] (ع اِ) ج ِ سوط. تازیانه ها. (منتهی الارب ).
- دارةالاسواط ؛ یکی از دارات عرب در ظهر ابرق ، درمضجع، و آن برقة بیضاء است ازآن ِ بنی قیس بن جزٔبن کعب بن ابی بکربن کلاب . (معجم البلدان ).