ترجمه مقاله

اسپروز

لغت‌نامه دهخدا

اسپروز. [ اِ پ َ / پ ُ ] (اِخ ) نام کوهیست بسیار بلند و رفیع. (برهان ) (جهانگیری ). این کوه در بندهش فصل 12 بندهای 29 و 36 اسپروچ یاد شده و همانست که یونانیان آن را زاگرس خوانده اند. (یشتها تألیف پورداود ج 1 ص 190) :
همی رفت آن شاه گیتی فروز
بزد گاه در پیش کوه اسپروز.

فردوسی .


همی گفت کاوس لشکرفروز
ببرگاه تا پیش کوه اسپروز.

فردوسی .


چو با درد و با رنج و غم دید روز
بیامد دمان تا بکوه اسپروز.

فردوسی .


نیاسود تیره شب و پاک روز
همی راند تا پیش کوه اسپروز.

فردوسی .


ترجمه مقاله