اسپ چوبین
لغت‌نامه دهخدا
اسپ چوبین . [ اَ پ ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) اسبی که از چوب کنند. || نی که اطفال و بازیگران بر آن سوار شوند . || کنایه از کشتی :
بدریا میشدم هر سو شتابان
سوار اسپ چوبین همچو طفلان .
|| کنایه از تابوت :
شهی که بسته دو صد اسپ بر درش غافل
که سرطویله ٔ آنهاست اسپ چوبینش .
بدریا میشدم هر سو شتابان
سوار اسپ چوبین همچو طفلان .
سلیم .
|| کنایه از تابوت :
شهی که بسته دو صد اسپ بر درش غافل
که سرطویله ٔ آنهاست اسپ چوبینش .
واعظ قزوینی .
