اشادة

اشادة. [ اِ دَ ] (ع مص ) برافراشتن چیزی را. (منتهی الارب ). || بلند کردن بنا. (زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ). || برداشتن آواز. || آشکار کردن چیزی . آشکارا کردن چیزی . || نسبت کردن سخن را به کسی . (منتهی الارب ). || بلند کردن نام . (زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ). || بلند گردانیدن قدر و منزلت کسی را: اشاد بذکره . (منتهی الارب ). || تعریف کردن . || شناسانیدن گمشده را. || هلاک کردن . (منتهی الارب ).