اشأم

اشأم . [ اَ ءَ ] (ع ن تف ) نعت تفضیلی از شوم . بدشگون تر. بدفال تر. ناخجسته تر. شوم تر.(منتهی الارب ). نافرخنده تر. نامبارک تر. نامیمون تر.
- امثال :
اشأم من احمر عاد .
اشأم من الاخیل .
اشأم من البسوس . رجوع به بسوس شود.
اشأم من النرماح .
اشأم من براقش .
اشأم من حمیرة .
اشأم من خوتعة . (المزهر 299).
اشأم من داحس .
اشأم من رغیف الحولاء .
اشأم من سراب .
اشأم من شولة الناصحة .
اشأم من طویس : و صیر طوس معقله فصارت علیه الطوس اشأم من طویس . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 203).
اشأم من طیرالعراقیب .
اشأم من عطر منشم .
اشأم من غراب البین .
اشأم من قاشر .
اشأم من ورقاء .
و رجوع به مجمعالامثال میدانی شود.
|| (ص ) نامبارک : طائر اشأم ؛ مرغ نامبارک . ضد ایمن . (منتهی الارب ). ج ، اشائم . ما اَشأمه ؛ چه بدحال است آن . || مردم چپ دست . || (اِ) جانب چپ . و منه فی صفةالابل : لایأتی خیرها الا من الاشأم . (مقصود از خیر، شیر آن است زیرا هم از جانب چپ شیر او را می دوشند و هم سوار میشوند). (از منتهی الارب ).