اشتاءلغتنامه دهخدااشتاء. [ اِ ] (ع مص ) در زمستان شدن . (تاج المصادر بیهقی ). در زمستان درآمدن . در شتاء درآمدن . || باقحط شدن در زمستان . (منتهی الارب ). دچار غلا و تنگی شدن بزمستان .
