اشداق

اشداق . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ شِدْق ، بمعنی کنج دهان از جانب باطن رخسار و هر دو جانب رودبار و هر دو کناره ٔ آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ): از سر شوق سعادت و حرص شهادت به اشداق آن مخاوف وافواه آن نتایف رفت . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 408).