اشدقلغتنامه دهخدااشدق . [ اَ دَ] (ع ص ) بلیغ. کام گشاده . (منتهی الارب ). فراخ گوشه ٔدهن . (مهذب الاسماء). فراخ گوشه ٔدهان . (تاج المصادر). فراخ دهن . مؤنث : شَدْقاء. ج ، اشدقاء. (مهذب الاسماء).
