اشرار
لغت‌نامه دهخدا
اشرار. [ اَ ] (ع ص ،اِ) ج ِ شَریر. (دهار) (آنندراج ). بدان :
پس ره راستان و نیکان رو
که جهان پر خسان و اشرار است .
تو ملتفت مشو به عدو زآنکه خود فلک
تدبیر دفع فتنه ٔ اشرار میکند.
پس ره راستان و نیکان رو
که جهان پر خسان و اشرار است .
ناصرخسرو.
تو ملتفت مشو به عدو زآنکه خود فلک
تدبیر دفع فتنه ٔ اشرار میکند.
سلمان ساوجی .
