اشرازلغتنامه دهخدااشراز. [ اِ ] (ع مص ) در سختی و ناپسندی انداختن کسی را. یقال : اشرزه اﷲ؛ ای القاه فی مکروه لایخرج منه . (منتهی الارب ). اشرز اﷲ فلاناً؛ اوقعه فی شدة و مهلکة لایخرج منها. (اقرب الموارد).
