اشراقی

اشراقی . [ اِ ] (ص نسبی ) آن قسم ازفلسفه که در اصول و قواعدش ادله ٔ عقلیه و کشف هر دومعتبر است . رئیس اشراقیون در فلاسفه ٔ یونان افلاطون بود و رئیس ایشان در فلاسفه ٔ اسلام شیخ شهاب الدین سهروردی که تصنیفات بسیار دارد. حکمت و فلسفه ٔ که فهمیدن حقایق اشیاء باشد بر سه قسم منقسم گشت : 1 - فلسفه ٔ مشائی که اصول و قواعدش از روی ادله ٔ عقلیه است و بس .رئیس فلاسفه ٔ مشائین یونان ارسطاطالیس بود و رئیس فلاسفه ٔ مشائین اسلام ابوعلی سینا. 2 - اشراقی که اصول وقواعدش از ادله ٔ عقلیه و مکاشفه (ریاضت ) هر دو است .3 - تصوف و عرفان که اصول و قواعدش از روی مکاشفه (ریاضتی ) است و بس . (فرهنگ نظام ). اشراقی ، یا بمعنی کشفی و ذوقی است و یا منسوب به حکمای مشرق است . (از حکمت اشراق ص 36). و رجوع به اشراق و اشراقیان شود.