اشصاصلغتنامه دهخدااشصاص . [ اِ ] (ع مص ) بازداشتن کسی را. (منتهی الارب ). منع کردن کسی را. (از اقرب الموارد). || دور شدن . (منتهی الارب ). اَشَص َّ فلان ؛ اَبعد. (اقرب الموارد). || کم شدن شیر شتر و گوسفند. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
