اشطاء

اشطاء. [ اِ ] (ع مص ) شَطء، برآوردن درخت . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || صاحب پسر بالغ شدن کسی و صاحب پسر همچو خود گردیدن یعنی پسرش بالغ و مانند پدر شدن . (منتهی الارب ). بالغ شدن پسر و مانند پدر شدن . (از اقرب الموارد).