اشنین
لغتنامه دهخدا
اشنین . [اِ ] (اِخ ) و عوام اِسننی گویند. قریه ای است در صعید مصر در پهلوی طنبذی ̍ و در مغرب نیل . این شهر و طنبذی ̍ را بعلت قشنگی شان عروسین مینامند و هر دو از ناحیه ٔ بهنسا میباشند. (مراصد). و یاقوت آرد: عامه آنرااشنی گویند. (معجم البلدان ). و رجوع به اشنی شود.
