اشوارلغتنامه دهخدااشوار. [ اِش ْ ] (ع مص ) اشوار نار را یا به نار؛ برداشتن آتش را. (ازالمنجد). بلند کردن آتش را، یقال : اشار النار و اشار بها و کذا اَشوَر بها (بالتصحیح ). (منتهی الارب ).
