اشواکلغتنامه دهخدااشواک . [ اِش ْ ] (ع مص ) خار برآوردن درخت . یقال : اشوکت الشجرة اشواکاً (علی الاصل ). (منتهی الارب ). خاردار بودن درخت یا پرخار بودن آن . (از المنجد). با خار بسیار شدن درخت . (تاج المصادر بیهقی ).
