اشک شور
لغتنامه دهخدا
اشک شور. [ اَ ک ِ ] (ترکیب وصفی ،اِ مرکب ) اشک تلخ . اشک نیم شور. اشک غم :
ز اشک نیم شورحسرت آلود
نمک گیر مذاق دیده محمود.
و رجوع به اشک تلخ شود.
ز اشک نیم شورحسرت آلود
نمک گیر مذاق دیده محمود.
زلالی (از آنندراج ).
و رجوع به اشک تلخ شود.