اشیل
لغت‌نامه دهخدا
اشیل . [ اِ ] (اِخ ) (525 - 456 ق . م .) پدر تراژدی یونان ، و در فن خود مانند همربود و در تراژدی خود بنام ایرانیان یا پارسی ها کورش را ستود. در سایه ٔ احساسات مذهبی عمیق و نظریات فلسفی ، او را میتوان از بزرگترین متفکرین دانست . و رجوع به تاریخ ایران باستان ج 1 ص 477، 481، 688، 825 و ج 2 ص 1147 و ج 3 ص 1999 شود.
