اشیه

اشیه . [ اَش ْ ی َه ْ ](ع ن نف ) عیبگوی تر. (منتهی الارب ) (آنندراج ). و ذیل شَیوه آرد: یقال : هو شیوه من اشیه الناس . ولی در المنجد ذیل شَیوه از مصدر شَیْه بمعنی چشم زخم رساندن ، آمده است : هو شیوه من اشیه الناس ؛ ای من اکثرهم اصابة بالعین . و بنابراین اشیه بمعنی چشم زخم رساننده تر است .