اصافر

اصافر. [ اَ ف ِ ] (اِخ ) کوههااند. (منتهی الارب ) . ج ِ اصفر محمول بر احوص و احاوص و آن پشته هایی بود که پیامبر (ص ) در راه بدر از آنها گذشت . و بقولی اصافر چندین کوه گرد هم آمده است که بدین نام خوانده شده اند و علت تسمیه ٔ آنها اینست که کوههای مزبور تهی هستند، چه صَفَر بمعنی خلو است ، و کثیر دراین شعر اصافر را بدین معنی آورده است :
عفا رابغ من اهله فالظواهر
فاکناف هرشی قد عفت فالاصافر.

(از معجم البلدان ).